اثربخشی رویکرد روایت درمانی گروهی بر باورهای غیر منطقی دانش آموزان دختر پایه متوسطه دوم

این پژوهش با هدف اثر بخشی رویکرد روایت درمانی گروهی برباورهای غیر منطقی دانش آموزان دخترر دوره متوسطه دوم شهراندیمشک صورت گرفت. روش این پژوهش تجربی و طرح پیشآزمون – پس آزمون با گروه گواه می باشد. متغیرر مستقل روایتدرمانی و متغیرهای وابسته باورهای غیرمنطقی و شادکامی میباشند. ابتدا به روش نمونه گیری تصادفی ساده دو دبیرستان انتخابشدند و از میان 100 نفر دانش آموزدختر پایه دوم متوسطه، 30 نفرکه باورهای غیر منطقی بالا داشتند، به روش نمونه گیری هدفمندانتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند.ابزار پژوهش عبارت بود از: پرسشنامه باورهای غیر منطقی جونز کهاز روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. نتایج حاصل ازپرسشنامه در هر دو مرحله با استفاده از تحلیل واریانس (مرانکوا)تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان می دهد که رویکرد روایتدرمانی برکاهش باورهای غیر منطقی اثر بخش بوده است. نتیجهگیری: نتایح یافته ها نشان می دهد که اثر رویکرد روایت درمانی درطول زمان بر باورهای غیرمنطقی دانش آموزان تأثیر پایدار داشته وبا این روش می توان باورهای غیر منطقی دانش آموزان را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

روایت درمانی ، باورهای غیرمنطقی