نقش ارزیابی در ارتقا کیفیت و بهبود برنامه ریزی در نظام آموزش عالی

نظام آموزش عالی به عنوان نظامی پیشرو و تعیین کننده خط مشیقادر است زمینه توسعه در ابعاد اجتماعی، فرهنگی و انسانی را فراهمآورد و سایر حوزه ها را تحت تأثیر قرار دهد. آگاهی از میزان تحققاهداف آموزش عالی و اطلاع از نارسااا ی ها و نقاط قوت (وضعیتموجود) از ابزارهای لازم و ا سا سی ا ست که می تواند تصمیم گیران،سیاستگذاران و برنامه ریزان آموزش عالی را در جهت بهبود روشها ونیل به اهداف و افزایش بازدهی یاری نماید. دانشگاه ها از جملهمهمترین نهادهایی هساتند که جوامج جهت رشد و توسعه به آنهانیاز دارند و شفافیت، پاسخ گویی و بهبود کیفیت در آنها الزامیا ست .لازمه پویایی و ر شد در آموزش عالی نظارت و ارز شیابی ا ست.ارز شیابی رو شی برای افزایش بازده اجتماعی آموزش عالی و نیزسااز وکاری برای تایید صلاحیت، تخصصی عقلانی اعتبارات،پا سخگویی عمومی، اطلاع ر سانی به ذی نیعان، اطمینان از تحققاهداف و بهبود مستمر قلمداد کرده اند و با توجه به گستردگیفعالیت های نظام آموزشی، ارزیابی برنامه ها، کارکنان و خدماتسازمان های آموزشی می تواند نقش موثری در فراهم آوردنکیفیت آموزشی داشته باشد .هدف اصلی ارزیابی عملکرد، دستیابیبه اطلاعات صحیح و دقیق درباره عملکرد کارکنان است. از فوایداین اطلاعات می توان تسریع در فرایند تصمیم گیری از طریق نشاندادن نقاط قوت و ضعف و روند عملیات مختلف؛ ا پاساخگو بودنمسئولان؛ افزایش احساس همبستگی و وفاداری؛ افزایش قدرترهبری مدیران، ارتباط بهتر بین مدیران و کارکنان، شناساییدیدگاه های اصلاحی، جهت دار شدن برنامه های آموزشی را ذکرنمود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، ارتقا کیفیت ، آموزش عالی