بررسی تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد معنادرمانی بر پرخاشگری و ناامیدی دختران

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مشاوره گروهی با رویکرد معنادرمانی بر پرخاشگری و نا امیدی دانش آموزان دبیرستان انجام شده است. روش پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه می باشد. جامعه آماری پژوهش، همه دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر رباط کریم در سال تحصیلی (94-1393) بودند. ابزار پژوهش پرسشنامه ناامیدی بک و پرسشنامه پرخاشگری اهواز بود. 30 نفر با نمرات بالای نا امیدی در پرسشنامه نا امیدی بک و پرسشنامه پرخاشگری به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار گرفتند. مداخله درمانی در دو گروه آزمایش صورت گرفت و شیوه های معنادرمانی طی ده جلسه 75 دقیقه ای به آنان آموزش داده شد و سپس بعد از 15 روز پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که در مقیاس های ناامیدی (F=5/22 و P≤0/001) و پرخاشگری (F=59/12 و P≤0/001) بین دو گروه آزمایش و گواه در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (P≤0/001). نتایج نشان می دهد که مشاوره گروهی با رویکرد معنادرمانی می تواند نومیدی و پرخاشگری را تا حدود زیادی در دانش آموزان کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

معنادرمانی گروهی ، ناامیدی ، پرخاشگری