رابطه ی خودکارآمدی با امید به زندگی و اضطراب مرگ در سالمندانبالای 60سال مقیم آسایشگاه های رشت

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی با امید به زندگی و اضطراب مرگ در سالمندان بالای 60سالمقیم آسایشگاه های رشت انجام شد. روش: روش تحقیق همبستگی و جامعه آماری آن 480نفر از زنان و مردان سالمندمقیم در خانه سالمندان واقع در شهر رشت در سال 1394بودند که تعداد 214نفر به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب و بهپرسشنامه های خودکارآمدی عمومی، اضطراب مرگ و امید به زندگی پاسخ دادند. داده های حاصل به روش تحلیلپیرسون و رگرسیون دومتغیره با نرم افزار spssتجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که؛ با اطمینان 0/99و سطح خطای کوچکتر از 0/01بین خودکارآمدی با امید به زندگی و اضطراب مرگ در سالمندان رابطه وجود دارد.همچنین با اطمینان 0/99و سطح خطای کوچکتر از 0/01بین خودکارآمدی و اضطراب مرگ در سالمندان رابطه وجوددارد. مقدار این رابطه که برابر با 0/182- است بصورت معکوس و منفی بود. از طرفی با اطمینان 0/99و سطح خطایکوچکتر از 0/01بین خودکارآمدی و امید به زندگی در سالمندان رابطه وجود دارد. مقدار این رابطه که برابر 0/132استبصورت مستقیم و مثبت بود. متغیرهای پیش بین تفکر عاملی با ضریب رگرسیونی (0/148 )و تفکر راهبردی با ضریبرگرسیونی ( 0/348)از متغیر ملاک خودکارآمدی تأثیر پذیرفته اند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، امید به زندگی ، اضطراب مرگ ، سالمندان