دیریت بومی (ملی) راهی برای عدم جهان شمولگرایی مدیریت غربی (خارجی)

مدیریت و مدیریت کردن همواره از جمله دغدغه های بشریت بوده است. بررسی و پژوهش در رابطه با قدمت اینچنین دغدغه ای، سالهای ابتدایی زیستن بشریت را نشان می دهد. از طرفی توجه به امر مدیریت به صورت علمی سالهای بعد از انقلاب صنعتی را نشان می دهد. اداره کردن تا آنجا مورد اهمیت قرار گرفت که انبوهی از نظریات، تئوری ها و مکاتب در این رابطه مطرح گردیدند. اما دلیل همه این توجهات اثبات تاثیر مدیریت درست بر روی عملکرد سازمان و در دیدی کلان جامعه می باشد. همه این موارد محققین را به سمت راه حلهایی سوق داد که در همه شرایط عمومیت داشته و در اصطلاح، جهانشمول باشند. این طرز فکر در مدیریت سبب انتقال سبک های مدیریتی به صورتی کاملا تقلیدی از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه شده و به نوعی این کشورها را در استثمار مدیریتی، با تمام زیانهای ناشی از مدیریت تقلیدی قرار می دهد. پژوهش حاضر ابتدا شرحی از مکاتب مختلف و رویکردهایی که هر یک از آنها به جهانشمولگرایی اشاره دارند، پرداخته و سپس این دیدگاه های مدیریتی را در توسعه کشورها مورد بررسی قرار داده است. در پایان با بیان دلایل ضرورت مدیریت ملی (بومی) در جامعه کنونی در حال توسعه، با نگاهی به جهانشمولگرایی در رابطه با تقلید کورکورانه نسبت به اصول کشورهای توسعه یافته، جهانشمولگرایی در جهان امروزی مورد تردید بیان شده است.

کلیدواژه ها:

جهانشمول گرایی ، مکاتب مدیریت ، توسعه یافتگی