بررسی تاثیر تسهیم دانش بر شادی و عملکرد کارکنان با در نظرگرفتن سازگاری شغلی و توانمندسازی روانشناختی به عنوان متغیرهای میانجی (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه اصفهان)

در عصر دانش یکی از اهداف سازمان ها توسعه مدیریت دانش در محیط سازمان می باشد. مدیریت دانش بهترین نوع مدیریت به جهت افزایش سازگاری شغلی و دانش افزایی و بالا بردن توانمندی و رضایت شغلی محسوب می گردد و مدیرانی که سیستم مدیریت خود را مبتنی بر دانش بگذارند به موفقیت بالاتری دست خواهند یافت. در این پژوهش سعی شده است تا نقش تسهیم دانش بر شادی و عملکرد کارکنان با در نظر گرفتن سازگاری شغلی و توانمندسازی روانشناختی به عنوان متغیر میانجی بررسی شود. با توجه به ادبیات و پیشینه پژوهش شش فرضیه مطرح و مورد آزمون قرار گرفت. داده های این پژوهش از طریق پرسش نامه های استاندارد و پرسشنامه های سایر مطالعات در میان کارکنان دانشگاه اصفهان جمع آوری گردید. داده ها توسط نرم افزار اس پی اس اس هجده و اموس بیست تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که تسهیم دانش به صورت هم غیر مستقیم از طریق سازگاری شغلی بر شادی کارکنان و عملکرد کارکنان تاثیر گذار است در صورتیکه تسهیم دانش به صورت هم غیر مستقیم از طریق توانمندسازی روانشناختی بر شادی کارکنان و عملکرد کارکنان تاثیر گذار نیست.

کلیدواژه ها:

تسهیم دانش ، سازگاری شغلی ، توانمندسازی روانشناختی ، شادی ، عملکرد کارکنان