مردم سالاری دینی و تحقق حماسه سیاسی

مردم سالاری از مفاهیم بحث برانگیز در حوزه فلسفه سیاست و حقوق است. مفهوم مردم سالاری دینی گرچه پیشینه ای طولانی در فقه سیاسی شیعه دارد اما اصطلاح یادشده با اسلوب جدید، به تازگی وارد اصطلاحات سیاسی شده است. مردم سالاری دینی در شکل ظاهری در بسیاری موارد با دموکراسی غربی مشابهت دارد اما ویژگی های منحصر به فردی دارد که آن را از دموکراسی غربی جدا می کند و در حقیقت، نمونه خاصی از حکومت مردمی است که محتوای آن را آموزه های دینی تشکیل می دهد و مهم ترین اصول آن عبارت اند از: ایمان مداری، مردم گرایی، قانون محوری، شایسته سالاری، آگاهی و رضایت محوری آزادی از خواسته های فطری بشر است. به همین جهت، بحث از آن مورد اقبال عمومی قرار گرفته است؛ به ویژه در قرون اخیر که مفهوم آزادی تحول شگرفی شده است؛ به گونه ای که مستبدترین حاکمان نیز کوشیده اند قرائتی از آن را ارائه کرده و بر اساس آن، اعمال خود را توجیه کنند. رویکرد جدید به دموکراسی و نقش مردم در حکومت، پس از اندیشه پردازی اصحاب قرارداد، در مغرب زمین تئوریزه شد و در دیگر سرزمین ها نیز رواج یافت.

کلیدواژه ها:

مردم سالاری دینی ، حماسه سیاسی ، دموکراسی