تعامل و همگرایی لیبرال های دولت موقت با آمریکا علیه انقلاب اسلامی

با شکل گیری انقلاب اسلامی در ایران ونگرانی غرب خصوصاً آمریکا ، برقراری نوعی روابط مخفیانه با بخشی از بدنهمدیریتی نظام نوپای انقلاب اسلامی با رویکردی ملی گرایانه ومنش لیبرالی، در سیاست خارجی آمریکا امری ضروری بود.بر این اساس لیبرالهای دولت موقت که گرایش غربی داشتند ، نقطه اتکایی برای این رهیافت استراتژیک بشمار می آمدند.اسناد بدست آمده از سفارت آمریکا در تهران و نیز اعترافات مقامات آمریکایی، نشان می دهد یک نوع حس مشترکمیان دولت موقت ومقامات آمریکا برای کنترل انقلاب اسلامی به منظوراهداف مشترک وجود داشت. توسعه روز افزونروابط با ملی گراها و کمک استراتژیک به حل مسائل حاد این دولت به منظور ابقای آن جهت کنترل سیاست های تندانقلابیون ،هدف اول آمریکا بود. در این تلاشها ایالات متحده دو هدف عمده را دنبال می کرد، نخست با تقویت دولتموقت و لیبرالهائی که بر سر کار بودند گامی دربه حاشیه رفتن نیروهای رادیکال انقلابی برداشته شود و دوم دولت موقتبا بینش لیبرالی خود فضا را برای افراد و گروه های سیاسی غربگرا به عنوان پایگاه نفوذ آمریکا باز نماید.دولت موقت با قامتی لیبرالیستی و مشی ملی گرایی تلاش داشت به هر قیمتی از آمریکا به عنوان حافظ کشوراز دووضعیت نگران کننده که عبارتند ازتشکیل حکومت دینی در قالب استقرار ولی فقیه ودیگری تضعیف مشی ناسیونالیستی، بهره برداری نماید. در این بین انواع سیاستهای مرورشده و از پیش تعیین شده با بهره گیری از فضای بهم ریخته کشوردر محفل های خصوصی وغیره مطرح گردید. این مقاله در تلاش است تا با روش تحلیل اسنادی روند این همگرایی را بهنمایش گذارد.

کلیدواژه ها:

انقلاب اسلامی ، تعامل ، دولت موقت ، لیبرالها ، آمریکا ، انحراف