مقایسه دو روش رنگ آمیزی DNA در سنجش کامت قلیایی جهت انجام پایش زیستی رودخانه کرج

یکی از اصلی ترین مراحل اجرای برنامه پایش زیستی، آشکارسازی آسیب های موجود در DNA با رنگ آمیزی می باشد.در تشخیص آسیب DNA با سنجش میکروالکتروفورتیک کامت، دو روش اصلی برای رنگ آمیزی DNA وجود دارد.معمولترین و ساده ترین روش، رنگ آمیزی با اتیدیوم برماید است. این ماده بسیار سرطان زا دارای خاصیت فلورسانسبوده و DNA رنگ شده با کمک میکروسکوپ فلورسانس و استفاده از فیلتر با طیف مناسب، قابل مشاهده خواهد بود. درکنار این روش، رنگ آمیزی DNA با نیترات نقره که سمیت کمی دارد، روشی طولانی تر و غیر معمول تر در مطالعاتپایش زیستی می باشد. در این روش DNA در دو مرحله رنگ آمیزی می شود. امکان مشاهده آسیب DNA با استفاده ازمیکروسکوپ فلورسانس و میکروسکوپ نوری، وجود دارد. هر دو روش دارای مزایا و معایبی هستند. لکن با توجه بهمنطقه مورد مطالعه و امکانات آزمایشگاهی و میدانی و کیفیت ژل و مواد شیمیایی موجود، می توان روش بهینه رابرگزید. در این مطالعه، DNA اریتروسیت قزل آلای خال قرمز رودخانه کرج، بدون هیچ تیماری، به هر دو روش رنگآمیزی می شود. هدف این است که پاسخ بدست آمده در یک فرد و یک بافت از هر دو روش، مورد مشاهده قرار گیرد ومشخص شود که با تجهیزات موجود، کدام روش، تصویر واضح تر و قابل تحلیلی از آسیب های DNA بدست می دهد. دراین مطالعه هیچ مقایسه آماری صورت نمی گیرد و صرفا هدف، بدست آوردن یک پیش آگاهی، قبل از اجرای گستردهبرنامه پایش زیستی است. نتایج نشان داد، روش رنگ آمیزی با نیترات نقره در شرایط موجود، با داشتن حساسیت قابلقبول، گزینه مناسبی جهت آشکارسازی آسیب های DNA در ماهی قزل آلای خال قرمز رودخانه کرج است و می تواندجایگزین رنگ آمیزی با اتیدیوم برماید شود.

کلیدواژه ها:

رنگ آمیزی DNA ، اتیدیوم برماید ، نیترات نقره ، قزل آلای خال قرمز ، کامت قلیایی