سیاست های تقلیل وسائط نقلیه شخصی در پایتخت جمهوری اسلامی ایران و چند شهر جهان

در این تحقیق، روشهای کم کردن استفاده از وسیله های شخصی در سفر های درون شهری به مرکز شهر تهران، مورد مطالعهقرار گرفته است و با توجه به این مسئله ضمن نشان دادن وضعیت حال حاضر وسائل نقلیه ایی که در شهر تهران مورد استفادهشهروندان قرار می گیرد و همچنین روشهای مدیریتی استفاده شده برای نظارت تردد در پنج شهر بزرگ جهان نیز موردبررسی قرار گرفته است.طراحی این تحقیق در راستای امکان پذیری روشهای ترکیبی مدیریتی حمل و نقل انجام گرفته کهشامل پنج روش می باشد. دو روش به صورت تشویقی (کاهش زمان سفر سیستم های همگانی و بهبود دسترسی به سیستم هایهمگانی) و سه روش دفعی (شامل افزایش قیمت انرژی،افزایش قیمت پارکینگ و افزایش بهای ورودی به مرکز شهر) موردبررسی قرار گرفته است.همچنین سهم وسائط مختلف حمل ونقل دراثر اجرای روشهای قیمت گذاری ورودی به مرکزشهر، روش افزایش قیمت پارکینگ و ترکیب این دو روش در قالب نمودارهایی جهت کاربرد مدل در سیاست گذاری ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت تقاضای حمل ونقل ، رویکردهای مدیریتی ، وسائط نقلیه ، تهران