استفاده بهینه از نشانگرهای اکولوژیکی به عنوان سنجنده های زیستی در خلیج فارس

منطقه دریایی خلیج فارس به دلیل ارزشهای خاص اکولوژیک، شرایط ویژه اقیانوسی و تردد تعداد زیاد کشتی های اقیانوس پیما بعنوان منطقه ویژه در یایی شناخته شده است و نیازمند حفاظت و مراقبت همه جانبه دربرابر آلودگی محیط زیست می باشد . ن شانگرهای اکولوژیکی مانند انواع جانوران، بنتوزها، جلبک ها و ... جهت ارزیابی وضعیت زیست محیطی میتوانند استفاده گردند، به طوری که یک نشانه اولیه نگران کننده از تغییرات و استرس ها را در محیط زیست نشان می دهند.در واقع نشانگرها یک ارزیابی غیر مستقیم از کارآیی آن سیستم و اثرات زیست محیطی پنهان را نشان د اده و اگر به درستی انتخاب شوند ابزار مفیدی در اطلاع رسانی استفاده پایدار از آن سیستم اکولوژیکی برای مدیران م یباشند. استفاده از نشانگرهای زیست محیطی به عنوان یک ابزار مدیریتی به سه دلیل مورد تردید می باشد: -1 برنامه های پایش اغلب به تعداد کمی از نشانگرها بستگی دارند و جهت در نظر گرفتن کل سیستم اکولوژیکی ارزش ندارند. -2 انتخاب نشانگرهای اکولوژیکی در مدیریت برنامه هایی که اهداف و برنامه های طولانی مدت وسیع دارند، گیج کننده است. -3 برنامه های پایش و مدیریت به دلیل نقص در انتخاب نشانگرهای اکولوژیکی مناسب اغلب فاقد دقت بالای علمی هستند. مطالعه نشانگرهای زیست محیطی در خصوص انتخاب بهیینه نشانگرها، نشان داده است که بایستی گونه هایی انتخاب شوند که دقیقا منعکس کننده سیستم بوده ، سریعا متناسب استرس ها و موقعیت ها تغییر یابند ، ساده و آشکار بوده و درک آنها پیچیده نباشد اما در این زمینه باز هم تجربیات ما محدود است و باز هم نیازمند این هستیم که شاخص های بهتری را انتخاب کنیم و نشانگرهای زیست محیطی را بمنظور اجتناب از آسیب های زیست محیطی موجود اصلاح نماییم. در حال حاضر دو شاخص ب سیارمهم که می تواند نشانگر یسیار خوبی از وضعیت کیفیت اکولوژیکی خلیج فارس باشد، نشانگرهای Bentix و AMBI می باشند که با استفاده از تنوع ماکروبنتوزها و مدل های کامپیوتری طراحی شده اند

کلیدواژه ها:

خلیج فارس ، نشانگرهای اکولوژیکی ، سنجنده های زیستی ، کفزیان ، پایش