بررسی خصوصیات زیستی و مدیریت صید شاه میگوی منطقه چابهار (Panulirus homarus

یکی از گونه های مهم شیلاتی، شاه میگوی منطقه چابهارPanulirus homarus می باشد که هر ساله قسمتی از صید استان سیستان و بلوچستان را به خود اختصاص می دهد . معمولا صید این آبزی بعد از بادهای موسمی تابستانه در اواخر شهریورماه آغاز شده و تا اواخر آبان ماه ادامه دارد بررسی خصوصیات رفتاری خانواده پالینوریدها و نیز نمونه های صید شده از گونه (Panulirus homarus در پروژه های تحقیقاتی انجام شده در منطقه گویای شواهدی است که نشان می دهد این آبزی در منطقه چابهار می تواند همچون دیگر پالینوریدها دارای رفتارهای مهاجرتی باشد، برخی از این موارد عبارتند از نوسانات میانگین طولی کاراپاس شاه میگو در منطقه در حدود79-70میلی متر بوده و نمونه های کوچکتر و بزرگتر، فراوانی کمی در نمونه برداری ها دارند، با در نظر گرفتن مرگ و میرهای طبیعی و صیادی در جمعیت ، بنظر می رسد که گروهای طولی کوچک تر همواره تراکم بیشتری را در جمعیت مورد مطالعه دارا می باشند نمونه برداری ها گویای وجود نوسانات نسبت جنسی از0/73 تا 1/43 در طول سال است که می تواند گویای ورود و خروج جنس خاصی از این آبزی در منطقه باشد. -3 بررسی مراحل جنسی شاه میگوی ماده منطقه چابهار در طول سال گویای آن است که غالب نمونه ها در مرحله نابالغ یا مراحل ابتد ایی بلوغ بوده و مراحل بالاتر بلوغ ، تراکم کمی دار ن د. این موضوع گویای آن است که قسمت اعظم جمعیت این آبزی در مراحل بالای جنسی زیستگاه دیگری را انتخاب کرده و آبهای منطقه چابهار را ترک می کنند.

کلیدواژه ها:

شاه میگو ، منطقه چابهار ، پالینورید ، بادهای موسمی ، گونه ، Panulirus homarus