مدل سازی پخش پساب حاصل از شیرین سازی آب دریا در یک محیط فرضی

شیرین کردن آب دریا یکی از روش های مهم برای دستیابی به آب شرب و کشاورزی می باشد که استفاده از آن در بیشتر نقاط دنیا بسیار پرکاربرد است. بکمک این روش می توان بصورت نامحدودی به آب شیرین دست یافت، مشکل اساسی این روش خروجی پساب آب شور حاصل از شیرین سازی می باشد که می تواند محیط زیست را آلوده سازد. در این مطالعه با استفاده از مدل عددی رامز در یک حوضچه فرضی با یک شیب توپوگرافی ملایم به مساحت m(2) 9700 و حداکثر عمق 150 متر، با درنظر گرفتن دو مرز باز و یک جریان پریودیک شمالی- جنوبی و درنظر گرفتن وزش باد ثابت با تنش سطحی (فرمول در متن اصلی مقاله) بر سطح دریاچه بعنوان محل رهاسازی و گسترش پساب به بررسی نحوه پخش و حرکت آن در حالتهای اسمزمعکوس و حرارتی پرداخته می شود نتایج نشان داد که در حالت هایی که پساب با شوری کمتر از psu 45 می تواند باعث آلودگی وسعت قابل ملاحظه ای از سطح دریاچه و پخش آن تحت تاثیر باد باشد و با چگالی بیشتر از این مقدار پخش آلودگی پساب در بستر دریاچه رخ می دهد. این موارد در تمامی حالت های مختلف و با دبی های متفاوت پساب m3/s و 10، 2، 1 دیده شده است همچنین مشاهده شد که میزان دبی تاثیر محسوسی بر نحوه پخش پساب ندارد. در حالتی با دبی psu 45 پساب در خطوط ساحلی منطقه پخش شده و در شوری بیش از psu 45 که محتمل ترین حالت نیز محسوب میشود پساب از همان ابتدا به عمق رفته و مسیر شیب توپوگرافی را پیش می گیرد، در همه حالت ها تاثیر افزایش دما بر حرکت پساب تاثیری نداشته است

کلیدواژه ها:

مدلسازی رامز ، پخش شوری ، پساب ، حوضچه فرضی