کنترل لغزشی-تطبیقی سیستم تعلیق قطار سریع السیر با استفاده از یک سطح لغزش بهینه تناسبی-انتگرالی

در این مقاله کنترل سیستم تعلیق قطار سریع السیر با محوریت مد لغزشی، توام با یک رویکرد تطبیقی انجام گرفته است. علت استفاده از کنترل مقاوم مد لغزشی، مقابله با انواع عدم قطعیت های ناشی از اثر اغتشاشات خارجی یا هر گونه رفتار غیر خطی موجود در سیستم است [1]. در روش پیشنهادی، سطح لغزش با استفاده از یک استراتژی بهینه استخراج می شود که نتیجه آن ایجاد یک سطح تناسبی-انتگرالی است. دلیل پیشنهاد الگوریتم تطبیقی در این مقاله، نامشخص بودن کران بالای عدم قطعیت های موجود در سیستم است. تاثیرات ناشی از عدم قطعیت پارامتری و نیز اغتشاشات خارجی بر عملکرد سیستم به طور چشم گیری کاهش پیدا کرده است. [2]. پایداری جانبی سیستم کنترلی تطبیقی لغزشی بر پایه تئوری پایداری لیاپانوف اثبات گردیده است. روش کنترلی پیشنهادی بر روی سیستم تعلیق 1/4 قطار پرسرعت بررسی شده است. نتایج شبیه سازی روش پیشنهادی نشان میدهد که نه تنها پایداری سیستم تعلیق قطار تضمین می شود، بلکه تخمین کران بالای عدم قطعیت های موجود نیز با دقت بالایی صورت پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

قطار سریع السیر ، مد لغزشی ، رویکرد تطبیقی ، عدم قطعیت های ناشی از اثر اغتشاشات خارجی