مطالعه عملکرد سامانه ترمز در زیر سیستم ATP قطارهای درون شهری از طریق مدل مونت کارلو موردکاوی: متروی تهران

مدیریت ترافیک در شبکه حمل و نقل ریلی، عمدتا مبتنی بر تحلیل و کنترل گراف های حرکتی است که در آن نرم افزارهای نظارتی مرکز فرمان به طور مستمر رعایت سقف سرعت مجاز قطار را بمنظور حصول اطمینان از اعمال محدودیت های سرعت در طول خطوط ریلی مورد بررسی قرار می دهند لذا در صورت تجاوز از سقف سرعت مجاز، کنترل های لازم از طریق اعمال ترمز سرویس و اضطراری انجام می گیرد. در شبکه ریلی درون شهری برای مواردی که سرعت حرکت قطار از سقف مجاز تعیین شده تجاوز می کند، مدل اعمال ترمز، پروفایل کاهش سرعت را تدقیق می نماید. با توجه به لزوم ایجاد شرایط ایمن به طور کامل، خروجی های این مدل نشان دهنده راندمان سامانه ترمز است که در آن سامانه ترمزی از طریق مقایسه دقیق فاصله توقف مورد انتظار در مسیر ریلی با مسافت موجود، میزان نیروی ترمزی را تعیین می کند. در این تحقیق کوشیده شده است محاسبه کارآمد ایمنی و مقدار خطاپذیری سامانه از طریق تابع هدف ایمنی و بر مبنای تخمین توزیع احتمال سامانه ترمز میان نرخ کاهش ترمز اسمی و واقعی تشریح شود. از سوی دیگر مدل معرفی شده در این تحقیق امکان بررسی و ارزیابی میزان کاهش سرعت واقعی در مقایسه با مقدار اسمی در الگوی مرسوم ارایه می شود لذا از طریق فرمول های محاسبات مدل، مقدار تفاوت میان مسافت توقف واقعی و اسمی بدست می آید از طرفی محاسبات مدل با تدقیق عددی حاشیه ایمنی، مقدار قابلیت اطمینان و احتمال وقوع خطا در سیستم را بدست می دهد. روش مورد استفاده در این تحقیق، مدلسازی مونت کارلو است، این مدل در زمره روش های قطعی به شمار می رود که با استفاده از ارزیابی متعامل و پویا، مجموعه ای از داده های تصادفی را به عنوان ورودی دریافت کرده و فضاهای پیچیده و غیرخطی را با استفاده از پارمترهای متفاوتی شبیه سازی می کند.

کلیدواژه ها:

مونت کارلو ، حاشیه ایمنی ، توزیع احتمال ، کاهش سرعت ، مترو