بررسی تأثیر آموزش برنامه خود مراقبتی به روش چند مرحله ای بر خودکارآمدی بیماران همودیالیزی

همودیالیز مؤثرترین درمان در نارسایی کلیه به منظور افزایش طول زندگی می باشد با این حال این درمان منجر به ایجادبسیاری از مشکلات می شود که برای رفع این مشکلات نیاز به توانایی خودمراقبتی داریم ولی ایجاد این خودمراقبتی وابستهبه خودکارآمدی مناسب در سطح قابل قبول می باشد. هدف مطالعه حاضر تأثیر آموزش برنامه خو دمراقبتی به روشچندمرحله ای بر خودکارآمدی بیماران دیالیزی می باشد. در اینن مطالعه نیمه تجربی 30 بیمار دیالیزی از بین مراجعهکنندگان به بیمارستان شهید چمران فردوس مطابق معیارهای تحقیق انتخاب شدند. ابزارگردآوری داده ها در این پژوهششامل پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و خودکارآمدی شرر بود. روش مطالعه به صورت پیش آزمون و پس آزمون بود کهقبل و بعد از آموزش خودمراقبتی به شیوه چند مرحله ای از آسان به سنخت پرسشنامه در اختیار افراد مورد مطالعه قرارگرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تی وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد نمره میزان خودکارآمدی بیماران قبل از آموزش 2/61± 47/23 و بعد از آموزش 3/39±55/20 بود. (p<0.00). آزمون همبستگی پیرسون نشان داد هر چه سن افزایش پیدا کند میزان خودکارآمدی کم می شنود همچنین با افزایش طول دیالیز و طول بیماری نیز میزان خودکارآمدی کم می شود. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش و با توجه به قابلیت اجرایی بودن این شیوه آموزشی، استفاده از این روش به عنوان یک برنامه جهت افزایش خودکارآمدی در بیمارانتوصیه و تأکید می گردد.

کلیدواژه ها:

همودیالیز ، خودکارآمدی ، خودمراقبتی ، آموز چند مرحله ای