نقش ابزارهای کنترل رفتار در کجروی، بزهدیدگی و مقابله با آنها از دیدگاه بزرگان ادبیات فارسی

این تحقیق با شناسایی پرسشهای کلیای که، در دو قلمرو علمی جرم شناسی و جامعه شناسی انحرافات (آسیب شناسی اجتماعی)، پیرامون بزهدیدگی و راههای مقابله با آن وجود دارد، بزرگنمایی و معرفی پاسخهای آنها از دیدگاه شعرای بزرگ فارسی زبان را را هدفْ قرار داده است از آنجا که دیدگاههای بزرگان ادب پارسیْ ریشه در باورها، ارزشها و آداب و رسوم فرهنگی و اجتماعی جامعه دارند، یافتن آن پاسخها فوائد پژوهشی زیر را در بر دارد: زمینه مؤثری برای پیوند و گفتگوی علوم یاد شده با حوزه گران سنگ ادبیات پارسی است؛ میتواند گامی در جهت بومی ساختن یافته های آن علوم باشد؛ نوعی توان سنجی متون ادب پارسی در شناسایی نظاممند علل اجتماعی بزهدیدگی و راههای مقابله با آن است؛ و به و بازشناسی جایگاه قابل اختصاص بدین متون در این عرصه می انجامد. یافتههای تحقیق نشان میدهند که بزرگان ادب پارسی، در تحلیل هایی هم سنگ با تحقیقات علوم اجتماعی، و به ویژه، تفکیک نقش آفرینی های بزهکاران و بزهدیدگان را نیز پذیرفته اند. افزون بر این، راهکارهای گوناگون کنترل بزهکاری و بزهدیدگی را نیز در ابعاد مختلف پیشگیری مورد توجه قرار دادهاند.

کلیدواژه ها:

ادبیات فارسی ، پیشگیری ، نظریه کنترل