آس بادهای مناطق کویری، مصداق معماری پایدار و شگردشناسی نیروی باددر معماری فراموش شده ایرانی

آس بادها از قدیمی ترین نمونه های استفاده از نیروی طبیعت در خدمت انسان هستند که دو هزار و هشتصد سال قدمت دارند و با توجه به بادهای معروف 120 روزه ی سرزمین سیستان، همین امر مردمان هوشمند سرزمین ایران زمین را به فکر بهرگیری از این بادهای سهمیگن انداخته و موجب یکی از مهم ترن اختراعات تمدن شده اند و با ساخت آس بادهابیشترین استفاده را از این نیروی طبیعی برده اند. آس بادها را در نقاط محدودی از ایران می توان دید، زیرا که چرخش این آسیاها مستلزم وجود جریان بادهای قوی و طولانی است و خوشبختانه شرق ایران این شرایط را داراست. انرژی آئرودینامیک و هیدرولیک حاصل از باد و آب، عمده ترین و رایج ترین نوع کاربرد انرژی های بی زیان در معماری سنتی ایران می باشد که در آس بادها به خوبی مورد استفاده قرار گرفته شده است. روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای، به همراه پاره ای مطالعات میدانی بوده است. هدف از این پژوهش شناخت قدمت و تاریخچه آس بادها در مناطق کویری ایران زمین و حفظ این آثار ارزشمند به عنوان یکی از کانون های جذب جهانگردان خارجی، جایگاه و بعد کار کردی و معماری سنتی با استفاده از انرژی پایدار و بی زیان آن بررسی گردد،سپس نتیجه می شود که آس بادها بیانگر خلاقیت و ابتکار پیشنیان ایران زمین و میراث فرهنگی گذشته گان برای آگاهی و پژوهش نسل حاضر است

کلیدواژه ها:

آس باد ، سیستان ، معماری پایدار ، انرژی ، نشتیفان ، نهبندان ،