چالش های معماری پایدار و تعامل آن با ارزش های معماری اسلامی ایران

ورود معماری پایدار به سرزمین هایی که هویت و تاریخ غنی آنها در زمینه هنر و معماری در تقابل با نمودهای تکنولوژیک قرار دارند، چالش هایی را دامن می زند؛ چراکه در اکثر این جوامع همانند ایران، زیرساخت های لازم جهت مواجهه با موضوع جهانی شدن فراهم نبوده است. در هزاره جدید، جهانی تازه در دست ساخته شدن است و معماری اجتماعی ترین هنری است که می تواند با ایجاد انسجام مکانی، نوعی نوعی تداوم زمانی را جهت آفرینشی نوبنیاد برای شکوفایی یک تمدن منجر شود . پرسش اصلی و هدف نهایی پژوهش آن است که آیا می توان شاخص هایی را جهت کاربرد معماری پایدار در راستای ارتقای کیفیات فضایی معماری معاصر با حفظ مبانی هویتی معماری ایرانی اسلامی تعریف کرد در این راه با انتخاب نمونه های موردی، انجام کار میدانی و نظرسنجی از افراد با استفاده از پرسشنامه های هدفمند، شاخص های بدست آمده از نتایج بررسی ها به صورت کیفی و کمی تحلیل و الگویی جهت کاربرد فناوری های نوین در معماری پایدار و معماری معاصر ارایه شده است. براساس نتایج این پژوهش بهره گیری از فناوری های نو در ترکیب با عناصر و فرم های بومی و سنتی، هماهنگی با شرایط اقلیمی، حفظ ارزش های فرهنگی اجتماعی و اصول معماری بومی و همچنین استفاده از فناوری های ساخت و مصالح جدید در ایجاد هماهنگی، تضاد، شفافیت و...، بسته به شرایط مکانی زمانی، مهمترین شاخص های ایجاد مطلوبیت در معماری معاصر ایران به شمار می آیند.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، هنر و معماری ، معماری اسلامی ، هویت ، آفرینشی نوبنیاد