تشخیصمحدودهی گفتاری در سیگنال صوتی مبتنی بر دسته بندی گروهی دادگان

جداسازی گفتار از نویز ضمینه یکی از پیشپردازشهای مهم در اغلب کابردهای گفتاری میباشد که روشهای مختلف آماری،یادگیری ماشین و مکاشفهای برای آن مطرح شدهاند. در این مقاله روشجدیدی برای تشخیصمحدودهی گفتاری در سیگنال صوتیبر اساسدسته بندی گروهی دادگان ارائه شده است. در دستهبندی گروهی دادگان هدف تشخیصدستهی گروهی از دادگان ورودی است، که با توجه به دانشاولیهی موجود، به یک دسته تعلق دارند. با توجه به اینکه در سیگنال گفتار بخشهای مربوط به نویز وگفتار معمولا به صورت متوالی و پیوسته میباشند، میتوان از روشهای مربوط به دسته بندی گروهی دادگان برای تشخیصآنهااستفاده نمود. روشارائه شده از دسته بندی گروهی مبتنی بر نزدیکترین همسایه استفاده میکند، بنابراین نیاز به آموزشخاصی برای ایجاد مدلهایی از نویز و گفتار نمیباشد و تنها نیاز به مجموعهای از دادگان اولیه است که به عنوان دادگان مرجع مورد استفادهقرار گیرد؛ به همین دلیل دارای زمان فاز آموزشآن بسیار ناچیز میباشد، به علاوه نسبت به روشهای آماری و مکاشفهای دارای دقت بالاتری میباشد و نسبت به آنها سادهتر است. روش پیشنهادی با چند روشمتداول برای تشخیصمحدودهی گفتاری، درمحیط های مختلف باSNR متفاوت، مقایسه شده که نتایج مقایسات نشان دهندهی کارای بالای روشارائه شده برای تشخیص محدودهی گفتار میباشد و در مقایسه با روشهای مقایسه شده توانسته با نرخ تشخیصاشتباه پایین به نرخ تشخیص صحیح بالایی دست یابد.

کلیدواژه ها:

تشخیصمحدودهی گفتاری در سیگنال صوتی ، دسته بندی گروهی ، دسته بندی برمبنای نزدیکترین همسایه