الگوی رشد خلاقیت و تاثیر آن در پرورش دانش آموزان ابتدایی

اندیشمندان و محققان جهت پرورش خلاقیت دانش آموزان الگوها و برنامه های خاصی را رائه داده اند. استرنبرگ و ویلیامز (1997) 25 راهکار موثر برای ایجاد خلاقیت در کلاس را طرح نمودند. ویلیامز الگویی سه بعدی را طراحی نمود که بر اساس آن 23 استراتژی خلاق تدوین نمود. نگارنده (1378) الگویی را طراحی نمود که تاثیر آن را طی پژوهشی با دو فاز روی شناخت، نگرش و مهارت معلمان همچنین افزایش خلاقیت دانش آموزان آنها مورد بررسی قرار داد. این مقاله به برسی تاثیر الگو ب خلاقیت دانش آموزان می پردازد. پژوهش بر اساس طرح سالمون و به صورت نیمه تجربی انجام گرفت ابتدا از گروهای آزمایشی و گواه آزمون های لازم برای بررسی خلاقیت دانش آموزان بعمل آمد. تست تورنس و چک لیست جانسون ابزار این پژوهش بود. آن گاه گروه آزمایشی پس از آشنایی با به کار گیری الگوی رشد خلاقیت به تغییر رویکرد آموزشی خویش پرداختند. پس از پایان دوره تمام گروهها آزمونهای نهایی را دریافت نمودند. تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد برنامه آموزش خلاقیت و آموزش الگو به معلمان و اجرای آن در کلاس منجر به افزایش خلاقیت دانش آموزان آنها گردید. تحلیل تاطلاعات از طریق تحلیل واریانس دو عاملی مورد بررسی قرار گرفت و فرضیه پژوهش مورد تایید قرار گرفت. علاوه برنتایج آماری نتایج کیفی بر اساس بازخورد معلمان حاکی از تاثیر عمیق برنامه برمعلمان بوده است. این نتایج با تحقیقات پارادو (2002) اسمیت (1998) که به تاثیر مثبت برنامه آموزش معلمان اذعان داشتند هماهنگ بوده است.

کلیدواژه ها:

پرورش خلاقیت ، دانش آموزان ابتدایی