حکمروایی شایسته شهری گامی در جهت تحقق توسعه اقتصادی

آنچه امروزه در اداره امور شهر مورد توجه و تأکید قرار میگیرد و به عنوان پارادایمی در مدیریت شهرها معرفی میشود. بهره گیری از الگوی حکمروایی شایسته شهری بوده که در آن دولت، شهروندان و نهادهای خصوصی در یک جریان افقی و فرابخشی به مشارکت میپردازند.حکمروایی شایسته شهری عمدتا با معیارهایی چون فرآند تصمیم گیری مردم سالارانه، شفافیت و پاسخ گویی، کارآیی و اثر بخشی،انصاف و عدالت، مداخلهی مدنی و دربرگیرندگی، تمرکززدایی منابعو اختیارات مشخص میشود. در این بستر است که میتوان امیدوار به حل مشکلات و معضلات ساختاری و کارکردی شهرها بود. حکمروایی شهری، طبق تعریف زیست بوم سازمان ملل عبارت است از مجموع روشهای برنامهریزی و مدیریت عمومی شهر از سوی افراد، نهادهای عمومی و نهادهای خصوصی و نیز فرایند مستمری است که از آن طریق، منافع متضاد یا متعارض با یکدیگر همراه شده و زمینه همکاری و کنش متقابل فراهم می آید. طبق این تعریف حکمروایی شهری، هم نهادهای رسمی و هم اقدامات غیررسمی و سرمایه اجتماعی شهروندان را در برمیگیرد از این رو؛ سعی شده است مهمترین شاخص های حکمروایی شایسته شهری مشخص شود و همچنین رابطه بین حکروایی شایسته شهری و توسعه اقتصادی تشریح شود.

کلیدواژه ها:

حکمروایی ، حکمروایی شهری ، حکمروایی شایسته شهری ، حکومت شهری ، توسعه اقتصادی