معماری حواس، رهیافتی جهت ادراک مطلوب فضاهای زیستی انسان

نقش معماری حواس و بکار گیری حواس انسانی در یک اثر معماری به عنوان عاملی مهم در جهت سازماندهی و افزایش مطلوبیت فضاهای زیستی انسان از اهداف اصلی این مقاله می باشد. فضای معماری که به عنوان جوهره ای اصلی معماری شناخته می شود در پاسخی به فعالیت هایی که تابع نیاز های انسان است ایجاد می گردد.انسان به عنوان مخاطب اصلی آثار معماری باید بتواند فضا را به نحو مطلوب ادراک نماید.ادراک انسان از محیط ، بواسطه کانال ها ارتباطی سیستم ادراکی انسان که همان حواس انسانی است صورت میگیرد لذا لازم است که در یک اثر معماری حواس انسانی جهت ادراک مطلوب محیط بکار گرفته شوند.لیکن این امر در معماری معاصر نادیده گرفته شده است به گونه ای که علل ایجاد بحران غریبگی فضا های معماری معاصر را ، می توان در آسیب شناسی سیستم ادراکی انسان جستجو کرد. طراحی و سازماندهی فضاهای معماری معاصر برای انسان به عنوان یک مخاطب تک حسی و بصر محور انجام پذیرفته است و سایرحواس انسانی سرکوب گردیده اند که نتیجه ای آن ادراک محیط به صورت نامطلوب است. معماری حواس، بکار گیری تمامی حواس انسانی، در فضاهای زیستی است که به ادراک مطلوب تر فضا می انجامد.

کلیدواژه ها:

معماری ، فضا ، انسان ، ادراک ، حواس