بررسی دوام بتنهای حاوی سنگدانه گرانیتی در مجاورت آب دریا و اثرات جزر و مدی آن

علیرغم اینکه امروزه بتن به عنوان یکی از پرکاربردترین مصالح ساختمانی مطرح است ولی بتن معمولی که از سیمان پرتلند، آب و سنگدانه های طبیعی ساخته میشود، دارای نقاط ضعف فراوانی میباشد. البته بتن همچنان پرمصرفترین ماده در پروژه های عمرانی حوزه سواحل و دریاست. باتوجه به اینکه سنگدانه ها تقریباً حدود 75 % حجم بتن را تشکیل میدهند، لذا کیفیت و خواص آنها تاثیر مستقیمی روی کیفیت و خواص بتن خواهد داشت. در این مقاله با جایگزینی کامل سنگدانه گرانیتی به جای سنگدانه طبیعی در طرح اختلاط بتن، به بررسی میزان تغییرات دوام بتن حاصل درمجاورت آب دریای عمان و جزر و مد حاصل از آن خواهیم پرداخت. نمونه های بتن معمولی و گرانیتی براساس طرح اختلاط، به تعداد موردنیاز ساخته و سپس در شرایط محیطی مذکور عملآوری شدند. برای بررسی میزان تغییرات دوام بتن، آزمایشهای درصد جذب آب و نفوذپذیری در سنین 28 و 90 روز، روی نمونهها انجام پذیرفت. نتایج حاصل بیانگر کاهش میزان جذب آب و نفوذپذیری بتن گرانیتی نسبت به بتن معمولی در هر دو محیط مورد بررسی (محیط دریا و محیط جزر و مد دریا) میباشد. ضمناً شرایط محیطی جزر و مد تاثیرات منفی بیشتری بر دوام (میزان جذب آب ونفوذپذیری) هر دو نمونه بتن معمولی و گرانیتی نسبت به محیط آب شیرین و مستغرق در دریا دارد.

کلیدواژه ها:

سنگدانه گرانیتی ، دوام بتن ، نفوذپذیری بتن ، درصد جذب آب بتن ، جزر و مد دریا ، دریای عمان