بازخوانی نقش عناصر سنتی موثر در ایجاد معماری پایدار (شهر تاریخی دهدشت)

کاربرد مفاهیم پایداری در معماری مبحثی تازه را با نام معماری پایدار، معماری بوم شناسی، معماری سبز و معماری زیست محیط باز کرده است که همگی این ها دارای مفهوم یکسانی هستند و بر معماری سازگار با محیط زیست دلالت دارند عدم توجه به بنیادهای پایداری معماری سنتی ایران و عوامل گوناگون موثر برآن پیکری فرسوده و ناپایدار از بافت شهری به جا گزارده است در این جهان معماران نیز همسو با سایر دانشمندان در پی یافتن راهکارهایی جدید برای تامین زندگی مطلوب انسان بوده اند که این وظیفه بس حساس در این خصوص بر عهده معماران می باشد با توجه به نظریات و ایده های مختلف نظریه پردازان در مورد معماری پایدار به طور کلی مباحثی مطرح می شوند که در مفهوم این معماری ایجاد ضرورت می کند: 1- طراحی بر ای انسان 2- صرفه جویی در منابع 3- مواد و منابع تجدید پذیر و قابل برگشت به چرخه زندگی. مقاله حاضر در نظر دارد با بررسی عوامل موثر در این زمینه راهکارهای موثر برای نزدیک شدن به معماری پایدار را ارائه دهد از این رو با بررسی منابع و مطالعات کتابخانه ای و تجزیه نمونه بارز شهر قدیم دهدشت یکی از شهرستان های استان کهگیلویه و بویر احمد که به عنوان نمونه معماری سنتی و قدیم ایران می تواند الگویی مناسب از لحاظ تکنیک های به کار رفته در معماری شهر باشد در پایان راهکارهایی جهت همسو شدن با معماری پایدار ارائه می کند.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، عناصر ، معماری سنتی ، الگوها ، دهدشت