سنجش سطح پایداری اجتماعی - اقتصادی شهرستانهای استان خراسان شمالی

پایداری فضای شهری برای ایجاد توازن میان انسان، ابعاد زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی است. هر منطقه با توجه به پتانسیلها و امکانات موجود خود میتواند از طریق مختلف در محور توسعه قرار گیرد و با توسعه در یک بخش، زمینه توسعه در سایر بخشها را فراهم سازد. امروزه نظام های مدیریت و برنامه ریزی شهری، در تلاشند از طریق رصد تحولات توسعه شهری، برنامه های توسعه را به سمت پایداری بیشتر هدایت نماید. آگاهی از نقاط ضعف و قوت ابعاد اجتماعی- اقتصادی، توسعه میتواند عامل مهمی درجهت رفع مشکلات و نارساییهای جامعه برای نیل به رفاه اقتصادی و سلامت اجتماعی باشد. در این میان استان خراسان شمالی از سال 1383 (تغیر موقعیت سیاسی و تبدیل آن به یک استان جدید) با تغییرات کستردهای در زمینه های اجتماعی و اقتصادی همراه بوده است. با توجه به اهمیت موضوع و نابرابری های موجود از نظر فضایی در منطقه مورد مطالعه، محقق نسبت به بررسی وضعیت موجود و تعیین سطح پایداری 7 شهرستان این استان ترغیب شد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی مبتنی بر دادههای رسمی تانویه است. در این بزوهش به منظور رتبه بندی نواحی شهرستانها از لحاظ شاخصهای اجتماعی و اقتصادی توسعه پایدار و به منظور تدقیق یافته ها، از مدل امتیاز استاندارد شده و برای تهیه و ترسیم نقشه ها از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که شهرستانهای بجنورد و گرمه از نظر شاخصهای اجتماعی و اقتصادی در وضعیت بهتر و پایدارتری نسبت به نواحی دیگر استان قرار دارند و شهرستانهای مانه و سملقان و فاروج ناپایدارترین نواحی استان میباشد. و این موضوع اولویت توسعه و ضرورت توجه بیشتر به شهرستانهای محرومتر را در برنامه های اینده توسعه در راستای تحقق توسعه پایدار این استان مشخص میسازد.

کلیدواژه ها:

شاخصهای اجتماعی ، مسکن مهر ، محله های شهری ، کوی بهداری ، شهر بجنورد