بررسی الگوهای پایداری معماری سنتی ایران در اقلیم های مختلف

چند دهه از مطرح شدن معماری پایدار می گذرد و راهکارهای بسیاری، توسط آن، برای حل بحران های معاصر ارائه شده است؛ ولی همچنان مشکلاتی در سر راه ایجاد معماری پایدار وجود دارد . به نظر می رسد که با رفع موانع از طریق توجه به ارزش ها ویژگیهای معماری بومی، می توان آن را کامل نمود . چرا که با توجه به آثار معماری بومی و مستندات کتابخانه ای، این بناها در زمان و مکان خود به خوبی با اهداف رویکرد پایداری، مطابقت می کردند؛ در شکل گیری معماری بومی، برخی روابط اجتماعی و اقتصادی با محیط طبیعی و نمادهای فرهنگی ماهرانه انعکاس می یابد. بدین ترتیب پیوستگی موضوعات مورد نظر معماری پایدار در معماری بومی قابل مشاهده است .در جهت ایجاد محیطی پایدار و مناسب زندگی انسان، معماری سنتی ایران به اصول و روش هایی دست یافته است که نه تنها تخریب و ضایعه ای را بر محیط تحمیل نمی کند ؛ بلکه فراتر از آن به عنوان عامل کمال بخشیدن به ماده نیز ایفای نقش می نماید . بررسی ویژگی های طراحی کالبدی معماری ستنی و مصالح و روشهای اجرایی، نشان می دهد که در طراحی معماری، علاوه بر استفاده از پتانسیل های محیطی، از آلودگی و تخریب محیط زیست نیز جلوگیری به عمل آورده و مصداق بارزی از معماری پایدار است. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد و در پی درک اصول و ارزش های تکرارپذیر حاکم بر معماری خانه های سنتی به عنوان یک معماری پایدار است و استخراج ویژگی های قابل تکرار آن در راستای دستیابی به اهداف معماری پایدار، از اهداف آن به شمار میرود. با فهم کاربردی بودن ارزش های استخراج شده این نوع از معماری پایدار، می توان به گونه ای از معماری دست یافت که همچون معماری گذشته به خوبی کار می کند و پاسخگوی نیازهای انسانی است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ، خانه های سنتی