ارائه الگوهای پایداری در طراحی اقلیمی مسکن در اقلیم سرد (تبریز)

موضوع توسعه پایدارچند دهه ایست که در علوم و حرفه های مختلف از جمله معماری و شهرسازی مطرح شده و ریشه آن در بحران های زیست محیطی و نیز مصرف بی رویه انرژی های فسیلی در جهان می باشد موضوعاتی چون گرمایش عمومی کره زمین، رشد فزاینده گازهای گلخانه ای در جو زمین که خود عامل گرمایش جهانی است الودگی اب و هوا و خاک همه و همه به تشدید فعالیت های جدی علیه تخریب روزافزون محیط زیست و استفاده بی رویه از انرژی های محدوده فسیلی منجر شده است بر اساس امار موجود مصرف انرژی در ایران بیش از 5 برابر افزایش مصرف جهانی است به دلیل اهمیت مسکن در میان صنایع کشور و نیز بیشترین سهم ساخت و ساز نسبت به دیگر صنایع ضرورت صرفه جویی در انرژی و بهینه سازی ان در این زمان بیش از هر زمان دیگری لازم به نظر می رسد از آنجا که این امر باعث تحمیل هزینه های بسیار از بین بردن منابع طبیعی و سوخت های فسیلی و تخریب محیط زیست در بعد وسیعی می شود طراحی معماری اقلیمی است که با رعایت اصولی به ارائه راه حل ها و الگوهای صرفه جویی و کاهش مصرف انرژی می پردازد و می تواند نقش کلیدی در دستیابی به کاهش مصرف انرژی و معماری پایدار داشته باشد مقاله حاضر به بررسی الگوهای پایداری در طراحی مسکن در تبریز می پردازد. طراحی مسکن بر اساس شرایط آب و هوایی یک منطقه اولین خط دفاعی در مقابل عوامل خارجی ساختمان است در واقع بوم شناسی ساختمان بر قابلیت ساختمان برای تلفیق عوامل محیطی و جوی و تبدیل آنها به صورت کیفیت های فضایی و آسایش فرم تاکید دارد. این مهم با مطالعه شرایط زیست اقلیمی حاکم بر شهر تبریز میسر شده است پژوهش حاضر با تکیه بر روش کیفی و گردآوری اطلاعات به روش اسنادی و کتابخانه ای و استفاده از منابع پژوهشی مطالعات اقلیمی شهرهای ایران و سایت های اینترنتی تدوین گردیده است هدف از این پژوهش ارائه الگوهای طراحی اقلیمی در اقلیم سرد (شهر تبریز) در راستای معماری پایدار و صرفه جویی در مصرف انرژی می باشد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، طراحی اقلیمی ، مصرف انرژی ، مسکن