بررسی نقش خلوت در ایجاد هویت (بررسی موردی خانه های ایرانی)

همانطور که می دانیم هویت فردی موضوعی مهم است که مورد توجه بسیاری از اقشار جامعه از جمله روانشناسان، جامعه شناسان و هنرمندان می باشد. هویت فردی در زندگی انسان نقش محوری دارد. فرد برای داشتن تعاملی مفید با دیگران باید بداند فردیتش چیست، از کجا شروع می شود و در کجا تمام می شود. اگر فردی نتواند مرز میان خود و دیگران را تنظیم کند، به لحاظ روانی آسیب پذیر شده و مسلماً نقش خود را در جامعه نیز به دشواری انجام می دهد. خلوت به مثابه ابزار رسیدن به هویت فردی در فضای معماری و کنترل بر خلوت به معنای فرآیند تنظیم مرزها، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در دین مبین اسلام نیز به هویت فردی و نقش هر فرد در جامعه توجه ویژه ای شده و معمار ایرانی- اسلامی به خوبی این مفهوم روانشناسانه را به کالبد تبدیل کرده است، در این مقاله به بررسی مفهوم خلوت، ساز و کار های کنترل آن، ویژگی ها و نمود فیزیکی آن در معماری خانه به عنوان اولین فضایی که انسان برای سکونت خود برگزید و کانون زندگی فردی، پرداخته شده است. این پژوهش به روش تحلیلی بوده و مطالب آن به روش کتابخانه ای و اسنادی گرد آوری شده است و سعی بر آن است تا با بررسی های صورت گرفته در نمونه های گذشته که به نحوی مطلوب به این نیاز پاسخ گفته اند، توجه مخاطب را به این مقوله جلب نمود و این مفهوم را در معماری امروز در نظر گرفت و احیا کرد.

کلیدواژه ها:

خلوت ، هویت ، نظارت بر خلوت ، خانه