بهسازی فضای ورودی شهربندر عباس از طرف خونسرخ

دگرگونی های پرشتاب سال های آغازین سده بیستم، گویی ایرانیان و بسیاری از ملت های دیگر را غافلگیر کرده و جوامع بی آ ن که فرصت شناخت و تحلیل پدیده های تازه و درک پیامد های آن را پیدا کنند، با نیاز های تازه ای رو برو گشتند که بسیاری از چهره های زندگی را دگرگون کرد ،و چنان شد که فرهنگ پویا و بالنده جامعه از رشد بازماند و اجتماع دچار گسیختگی و ناهماهنگی آشکاری در همه زمینه ها شد. شهرها به شکل نسنجیده ای گسترش یافتند و در این میان مفهوم ورودی به شهر در شهرها پدید آمد. مفهومی ناشناخته (یا فراموش شده) ورودی شهر تنها زاییده یک نیاز کارکردی بود و مفهوم گشودگی و متغیر بودن شهر به اشتباه ترین شکل ، مجسم شد و لبه های ناآشکاری به شهر بخشید که هیچ جای آن تفاوتی را که نشان دهنده ورود به محیط تازه ای باشد، در خود نداشت. ازآنجایی که ورودی هامعرف ومبین کل مجموعه شهرمی باشندوتصویراولیه از شهرونخستین نشانه بصری رادرذهن ناظرشکل می دهند. طراحی آن ها به ویژه برای شهر های بندری و تجاری باید با توجه به شخصیت، فرهنگ و عملکرد شهر صورت گیرد و در این صورت است که می توانند واجد درک و خوانایی، حس حضور در مکان و تشخیص هویت مکان باشند. دراین تحقیق از روش استنادی واسنادکتابخانه ای استفاده شده است.نتایج نشان می دهد فضای ورودی محدوده مورد مطالعه در سطح نازلی است و در صورت بی توجهی به سیما و هویت شهر آسیب های جدی خواهد رساند.

کلیدواژه ها:

ورودی شهر ، هویت شهر ، هویت مکان ، عملکرد