اهداف توسعه پایدار در شهرهای فشرده در ایران

همزمان با رشد سریع جمعیت جهان و تمرکز این جمعیت در شهرها و استفاده از منابع طبیعی بیش از حد در دوران مدرن دانشمندان و محققان را به تفکر برای ایجاد شهرهای با تراکم بالا در مسیر تحقق توسعه پایدار و علی الخصوص توسعه در بعد انسانی یعنی توسعه پایدار اجتماعی وا داشته است در حقیقت ایجاد شهرهای فشرده و پایدار برای حل مسائل و مشکلات ناشی از گسترشی افقی شهری و همچنین پیامدهای ناشی از صنعتی گرایی بوده است در این راستا کنفرانسی در رژودینو برگزار و تصمیم به ایجاد شهرهای فشرده با تراکم بالا و اختلاط کاربری ها با یکدیگر بوده است در حقیقت شهرهای فشرده از طریق کوتاه کردن فاصله سفرهای شخص، کاستن از مصرف انرژی ، اتلاف زمین و امکان استفاده از حمل و نقل عمومی و استفاده از سیستم های حرارتی و برقی مشترک، ارتقای پویایی و سرزندگی شهرها با تراکم بیشتر افزایش ایمنی و امنیت و غیره گامی مهم در مسیر توسعه در همه ابعاد بر می دارد. نوشته حاضر به بررسی نطریه مطرح در تحقق توسعه پایدار در شهرهای فشرده و به طور اخص در شهرهای کویری ایران که نمونه ای از شهرهای فشرده در معماری ایران می باشد می پردازد در این پژوهش که حاصل مطالعات اسنادی بوده به صورت تحلیلی - توصیفی به تشریح توسعه پایدار در همه ابعاد آن و بررسی مفهوم شهرهای فشرده و چگونگی تحقق آنها می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری ، پایداری زیست محیطی ، پایداری اجتماعی ، پایداری اقتصادی ، شهرهای فشرده