حلول زمینه گرایی فرهنگی و اجتماعی پارک فرهنگی کودکان قاهره

امروزه زمینه گرایی از جمله رویکردهای مورد توجه معماران در فضاهای طراحی شده ای همچون فضاهای شهری و عمومی است هر معمار بسته به نوع ادراک و فهم خود از محیط اطرافش این مفهوم را به گونه ای متفاوت به منصه ظهور می گذارد که این زمینه گرایی می تواند هم به عوامل کالبدی ختم شوند و هم غیر کالبدی. ابراهیم عبدالحلی در "پارک فرهنگی کودکان قاهره" با تاسی از رویدادهای فرهنگی و اجتماعی اقدام به طراحی نموده و این فضا را مکانی پویا تبدیل کرده است البته این زمینه گرایی در مالبد نیز ظهور پیدا کرده اما آنچه که سبب پویایی و موفقیت این مکان شده زمینه گرایی غیر کالبدی است در پروژه حاضر این معمار زمینه های تاریخی ، فرهنگی و اجتماعی را مبنای طرح خود قرار داده است و با رجوع به زمینه گرایی کالبدی و غیر کالبدی و تکیه بر مهارت های منظرین خود گامی فراتر از طراحی صرف یک سایت برای پارک برداشته است این رویکرد توسعه شهری محدوده اطراف این پارک را نیز سبب شده است . هدف از بکارگیری این نوع زمینه گرایی توسعه حس تعلق و هویت مکانی است که بخش اعظم خاطرات جمعی یک محله یا شهر بدان وابسته است این عوامل در مجموع منجر به رضایت شهروندان ، حضور آنان و پایداری فرهنگ و محله گردیده است. مقاله پیش رو در پی آن است تا با تحلیل پروژه پارک فرهنگی کودکان قاهره رویکرد حاضر را تحلیل و چگونگی اعمال آن را در این پروژه را بررسی نماید و این رویکرد نوین را در مناظر شهری توسعه دهد شیوه جمع آوری اطلاعات در این مقاله اسنادی و کتابخانه ای است که از منابع مرتبط و بیانات معمار مجموعه به دست آمده است همچنین از روش تحقیق مطالعه موردی و تحلیل محتوا استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

ابراهیم عبدالحلیم ، توسعه شهری ، زمینه گرایی فرهنگی و اجتماعی ، پارک فرهنگی کودکان قاهره ، پایداری فرهنگ و محله