نقش پیاده راه در ارتقای پایداری اجتماعی در شهر

مفهوم پایداری اجتماعی در دو دهه اخیر جایگاه ویژهای در جامعه پیدا کرده است.پایداری اجتماعی ریشه در تعاملات اجتماعی دارد و هنگامی که سطح تعاملات در جامعهای افزایش یابد، باعث افزایش سطح سرمایه اجتماعی و در پی آن افزایش پایداری اجتماعی شود.یکی از عواملی که میتواند باعث افزایش سطح تعاملات شود، حرکت عابر پیاده در فضای شهری است. در این راستا، از راهکارهایی که برای طرح شهر مطلوب شهروندان در عرصه شهرسازی جهان مطرح شده، میتوان به «جنبش پیاده گستری» اشاره نمود. هدف از این تحقیق بررسی نقش فضاهای پیاده محور در راستای افزایش پایداری اجتماعی و تعاملات اجتماعی در فضای شهری است. روش تحقیق این مقاله مبتنی بر روش تحلیلی توصیفیبوده و اطلاعات مورد نیاز آن با استفاده از روش کتابخانه ای جمع آوری شده است. یافته های تحقیق، حاکی از آن است که در اثر افزایش سطح تعاملات اجتماعی در پیاده راهها، پایداری اجتماعی افزایش مییابد همچنین به مزایا و راهکارهاییدر جهت بهبود کیفیت پیادهراهها میپردازد تا با پذیرش گروههای مختلفی از شهروندان، زمینهای برای بالابردن کبفیت اجتماعی فضای شهری فراهم شود.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، پایداری اجتماعی ، سرمایه اجتماعی ، فضای شهری