اندرکنش سازه و معماری

با شروع انقلاب صنعتی و پیامدهای ناشی از آن به عنوان رویدادی بزرگ در کنار پیشرفت علم و تکنولوژی و عوامل دیگرموجب از هم گسستن ارتباط معماری و مهندسی سازه گردید ؛ با گذشت زمان این گسست در برخی موارد به انکارمعماری و روح و کالبد فضا توسط مهندسان سازه و یا بی توجهی به سازه و اهمیت آن توسط معماران گردید که نتیجه ای جز شکست نخواهد داشت . لیکن این موجب گردید در جهت همسویی ، همگرایی و اندرکنش سازه و معماری تا بهامروز تلاش گردد . بررسی و تبیین نقش تکنولوژی در ایجاد تعامل بین سازه و فضای معماری و همچنین تعریف نقش سازه به عنوان مسئلهزیباشناسی و نقش غیرقابل انکار استاتیکی سازه از جمله عوامل مهمی است که می تواند موجب همسویی سازه و معماری گردد . همانگونه که در طول تاریخ نیز دیده شده است ، هر زمان سازه ، معماری و تکنیک ساخت پیوند داشته اند دورههای درخشانی را در معماری پدید آورده اند . نقش سازه به دوشکل در معماری تاثیر گذار است : 1 عملکرد ذاتی سازه که تحمل و انتقال و اسکلت نگه دارنده -ساختمان است . 2 عملکرد تندیس گونه - بنابراین دانش درک سازه به عنوان قسمتی از معماری واجد اهمیت است و پیوند مشترک و درک متقابل سازه ، معماری و زیبایی ، تخصصی است که جز از معمار و طراحی چیره دست برنمی آید و از آنجایی که هیچ بنائی به خاطر خود سازه ساخته نمی شود و همواره در خدمت معماری است ، اهمیت موضوع را برای معماران تشدید می کند . حال در این مقالهسعی شده است نخست به معرفی سازه و تاثیرات و نقش آن بر معماری ، فضا و زیباشناسی بنا و سپس به پیوند فرم و سازه که به همراه خلاقیت در سازه و فن آوری های ساخت است ، بپردازد تا بتواند تندیسی خاص در معماری پدید آورد و حتی تا آنجا پیش رود که ایده ی سازه ای تبدیل به کانسپت اولیه معماری و یا موجب خلق سبک های معماری گردد .

کلیدواژه ها:

سازه ، فرم سازه ، فرم معماری ، زیبا شناسی ، همسویی ، اندرکنش ، ایده سازه ای