بررسی نقش واحد همسایگی در شکل گیری مرکز محله در ایران نسبت به الگوی غربی

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,849

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICSAU03_0989

تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1395

چکیده مقاله:

پیدایش مفهومی چون محله دارای تاریخچه طولانی در نظام شهرنشینی ایران و جهان است و ریشه در زندگی جمعی و ارتباط اجتماعی آنها دارد که با اصل مفهوم همسایگی ارتباط تنگاتنگی دارد. نظریهها و جنبشهای اصلاح طلبانه برای اصلاح ساختار فضاییشهرها که خواستار حذف معضلات و مشکلات محلات و شهرها بودند در دوران پس از انقلاب صنعتی برای بازگرداندن آرامش گذشته به آنها شکل گرفت. یکی از این نظریات تئوری واحد همسایگی بود که با طرح مقدماتی واحدهای خودیار مطرح شد. در این نوشته به بررسی واحدهای همسایگی، چگونگی قرارگیری، رویکرد و کاربریهای موثر آنها در طراحی مراکز محله میپردازیم. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد که با بهره گیری از اسناد کتابخانه ای، روشهای تحلیل نظرسنجی و مشاهدات مستقیم - از فضا و همچنین برداشت های میدانی از کاربران فضا به جمع آوری و تحلیل داده های مورد نیاز پژوهش پرداخته است. نتایج حاصل از این تحقیق، تمرکز بر دو اصل قلمرو محله ای و مرکزیت را نشان می دهد که گویای این است که محله سنتی ایرانی الگویی انعطاف پذیرتر، متنوع تر، کامل تر و جامع تر را ارائه مینماید و با استفاده از اصول محله سنتی ایرانی میتوان مفهوم محله را باز تولید و در شهر- های معاصر ایران مورد استفاده قرار داد.

نویسندگان

امیرحسین رادکیا

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد واحد کرج،

محمدرضا بمانیان

دکتری تخصصی - (PHD) معماری دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران ، عضو هیئت علمی معماری دانشگاه تربیت مدرس تهران،

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :