بررسی میزان برخورداری نمای مسکونی معاصر تهران از هویت ایرانی

یکی از وجوه طراحی ساختمان به عنوان فضای زندگی، پرداختن به نمای آن می باشد که بدلیل قابل رویت بودن برای عموم مردم و نمایش ارزش های معماری حاکم بر جامعه حائز اهمیت است . شواهد نشان می دهد امروزه با توجه به روندپیشرفت ساخت و ساز در شهرهای بزرگ و لزوم اجرای پوسته نما بر بدنه ی ساختمان شاهد تنوع حداکثری در عرصه ی نماسازی بالاخص در زمینه ی مسکونی هستیم. با وجود این تنوع سوالی که ذهن را به خود مشغول می کند این است آیا نمای امروزی شهر بزرگی چون تهران در عرصه مسکونی از هویت ایرانی برخوردار می باشد؟ می توان به این سوال چنینپاسخ داد که در میان طیف گسترده ی نماسازی گروهی از ساختمان ها وجود دارند که نمای آنها هیچ گونه همخوانی با زمینه ی فرهنگی و گذشته ی تاریخی ایران ندارد و این می تواند به ایجاد نوعی بحران هویت منتهی شود. اما دسته ای دیگر نیز وجود دارد که در وجه بیرونی خود علاوه بر داشتن وجوه اشتراک باهم، در ارتباط با زمینه ی فرهنگی مخاطبان موفق عمل کرده اند. دسته ی سومی نیز هستند که تلاش هایی در جهت رسیدن به هویت انجام داده اند اما به نظر می رسد ناموفق بوده اند و یا به طور کامل موفق نگردیده اند. انتظار بر این است که در این تحقیق با استفاده از روش برداشتمیدانی و مطالعات کتابخانه ای و روش شبه تجربی به دسته بندی نماهای اجرا شده و بررسی و تحلیل مفهوم هویت و علل دوری یا نزدیکی نمای مسکونی امروز شهر تهران به هویت پرداخته و بتوانیم به گروهی از ساختمان ها دست یابیم که علاوه بر داشتن ویژگی های مشترک، قابلیت بیان هویت ایرانی را نیز داشته باشند

کلیدواژه ها:

نمای مسکونی ، هویت ایرانی ، تهران معاصر ، زمینه ی فرهنگی