بررسی پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی بلند مرتبه نمونه موردی: فاز 1 شهرک اکباتان و شهرک کوثر

بلند مرتبه سازی و شهرک سازی از مختصات عصر حاضر در زمینه شهرسازی است و به تبع آن آپارتمان نشینی و شهرک نشینی ازتحولات ایجاد شده در سبک زندگی مردم در کلانشهرها است. شهر تهران نیز از این قافله عقب نمانده و دارای شهرک های مسکونی کوچک و بزرگ در جای جای خود شده. محلات و شک زندگی مردم شهر هویتی جدید یافته اند. خانواده ها در محلات عمودی کنار همقرار گرفته اند و فرهنگ سکونت و همیایگی تعریفی جدید ایدا کرده. از طرفی طی چند دهه گذشته توسعه پایدار بحثی داغ در جوامع علمی مختلف بوجود آورده است پایداری اجتماعی که از مولفه های توسعه پایدار است نیز فرایندی است برای خلق مکانی که موجب بهبود سلامت زندگی از طریق فهم مکانی که در آن زندگی می کنیم می شود.پایداری اجتماعی در میکن تلاشی است برای ساختنمسکنی مقرون به صرفه با کیفیت بالا و متنوع ) در وضعیت تملک و درآمد( خانه هایی سالم و امن مجتمع های فرهنگی و اجتماعی در راستای برنامه های کلی توسعه ی شهری و ملی. در این مقاله با اتکا به تئوری پایداری اجتماعی موسسه یونگ به بررسی وضعیت پایداری اجتماعی دردومورد فاز یک شهرک اکباتان تهران و شهرک کوثرتهران کرده ایم و وضعیت ابعادامکانات و زیرساختهای اجتماعی میزان مشارکت عمومی دراداره شهرک و زندگی فرهنگی اجتماعی ساکنان شهرک را ازطریق پرسش ازخود اهالی بررسی کرده ایم

کلیدواژه ها:

شهرک ، مجتمع مسکونی ، بلندمرتبه سازی ، توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی