ارتقاء هویت بومی در طراحی هتل ها مبتی بر بازشناسی عناصر و مفاهیم معماری کاروانسراهای ایرانی

از آنجا که امروزه سفر و گردشگری در میان کشورهای جهان موضوع مهمی قلمداد می شود توجه به فضاهای اقامتی برای مسافران از اهمیت بالایی برخوردار گردیده است که نقش مهمی در خلق تصویر ذهنی مسافران از هویت یکشهر را دارند و تنها بنایی از شهر است که هویت جمعی شهر را در یک جا گرد آورده است و آن را عرضه می کند. هنر و معماری در چنین موقعیتی نقش مهمی در باز تعریف هویت خواهند داشت. امروزه طراحی هتل ها غالبأ از دست معماران خارج شده است که خوراک بصری کوتاه مدتی را برای جلب توجه مسافران تولید می کنند که تنها به جنبه های ظاهری و لوکس بودن فضا ها توجه می کنند، چنان که مفهوم واقعی اقامت، سکونت و هم چنین هویت یک مکان نادیده گرفته می شود. در این پژوهش که روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی - است و گردآوری اطلاعات از طریق مطالعاتاسنادی صورت گرفته ابتدا به بررسی مفاهیم هویت، هویت بومی، رابطه معماری با هویت، روند هویت بخشی شهرهای بزرگ، کاروانسراها و هتل پرداخته شده سپس با بررسی مفاهیم پنج گانه معماری )کانسپت، فناوری ساخت، فرم و شکل،مصالح و ارتباط با بافت( در هتل های معاصر شهر شیراز به عنوان نمونه موردی و کاروانسراهای ایرانی به الگویی موفق درطراحی هتل ها دست یافته شد که با الهام از معماری گذشته در کنار بهره گیری از فناوری های نوین معماری، ادغام آن با مقتضیات زمان حال و شاخصه های فرهنگی، تاریخی جغرافیایی و با برنامه ریزی صحیح در روند طراحی، هتلی طراحی گردد که ضمن اقتباس از معماری سنتی، پاسخ گوی نیازهای امروز جامعه در کالبدی شایسته برای فرهنگ بومی ایرانی باشد و بتوان هویت شهر را به گردشگر نمایش دهد.

کلیدواژه ها:

هویت ، هویت بومی ، هتل ، عناصر کاروانسراهای ایرانی