نمودهای معماری مجموعه تاریخی بایزید بسطامی در منطقه بسطام

منظور از هنر و معماری اسلامی، همان هنر و معماری سرزمین های خاورمیانه است، که از آغاز قرن هفتم میلادی تحت حاکمیت مسلمانان قرار گرفتند . هنر اسلامی تقریباً با روی کار آمدن سلسله امویان درسال 41 ه.ق وانتقال مرکز خلافت امویان از مدینه به دمشق، پدید آمد. با این انتقال، هنر اسلامی ترکیبی از هنر سرزمین های همسایه به ویژه ایران گردید . ویژگی هنر اسلامی سازگار بودن با روح اسلام یعنی همان فرهنگ اسلامی توحید می باشد؛ و نمود این ویژگی رابیشتر در مکانهای مقدس می توان یافت . نمونه ی بارزی از این مکان ها، مقبره بایزید بسطامی)متوفی 47۱ ه.ق( در شهر بسطام شاهرود است. با توجه به وجهه مذهبی عارف مزبور پس از مدتی این مجموعه بصورت زیارتگاه درآمده و این ویژگی را تا دوره معاصر نیز حفظ کرده است که به نوعی نشان دهنده عزت و حرمت نهادن به بزرگان و عالمان دینی از سویمردم ایران است . آرامگاه بایزید بسطامی یکی از قدیمی ترین آثار برجای مانده در مجموعه تاریخی بسطام به شمار می آید، که مشتمل بر یک مسجد و چند مقبره و ... می باشد . معماری این مقابر و نمود آن در منطقه در کنار ویژگی های منحصر به فرد آن به لحاظ سابقه کارکرد ویژگی های شاخصی دارد که موضوع بررسی ما در این مقاله است که با استفاده از روشهای میدانی و مطالعه اسنادی و کتابخانه ای به بررسی و و مصاحبه با افراد آشنا به شناخت عناصر حائز اهمیت پرداخته و بر اساس مفاهیم ارائه شده به شاخص تر نمودن آن در منطقه می پردازیم

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، هنر اسلامی ، مقبره ، بایزید بسطامی ، شاهرود