هفت حوزه اصلی طراحی شهری

امروزه با توجه به نوع آموزش معماری و روند طراحی در دانشگاه ها شکاف نسبتا عمیقی میان معماری و شهرسازی (طراحی شهری) ایجاد شده است. به طور کلی انتظارات گوناگونی از فضاهای عمومی وجود دارد. از جمله نکات مثبت و ویژگی های فضاهای عمومی شهریمی توان به ایجاد حس خوشایند در ساکنین و استفاده کنندگان از فضا اشاره کرد. وقتی یک ساختمان در مجاورت یک میدان ساختهمی شود، انتظار می رود به پویایی فضای شهری بیفزاید. بنابراین، اینجاست که معماری باید با توجه به پیشینه تاریخی و فرهنگی فضا، با بهره گیری از یک الگو هماهنگ در خدمت خلق یک فضای پویا درآید و طراحی هر یک از عناصر به شکلی منفعل نمی تواند منتهی به خلق فضایی پویا و زنده شود. لذا با توجه به نقش میادین و فضاهای عمومی در زندگی مدنی شهروندان و نقش معماری به عنوان عنصریمحوری در تشکیل لب ههای شهری و معنا بخشیدن به فضا به واسطه نقش تحدید کننده آن، ارائه پشنهادهایی برای پاسخ به چگونگی درک بهتر فضای شهری، می تواند راه گشای معماران معاصر در حل معضلات شهری باشد. از این رو در این مقاله سعی در طرح و بررسی هفت مسئله اساسی به منظور طراحی فضاهای عمومی شهری شده است. لذا، نگارنده، روش تحقیق را بر اساس نگرش نظری در موضوع موردمطالعه بنیان نهاده است. به عبارت دیگر، این نگارش شامل مطالعات میدانی و صد البته مطالعات نظری بر پایه متد ارزیابی کیفی در تحقیق می باشد

کلیدواژه ها:

حوزه های طراحی شهری ، شهرسازی پویا ، میدان های شهری ، توسعه پایدار