بررسی نقش توسعه یافتگی درتوزیع جمعیت شهرهای مراکز شهرستانهای استان گیلان

یکی ازاهداف برنامه ریزان رسیدن به توسعه پایدار است باایجادپایداری درشهرها میتوان به پایداری دراستان و نهایتا کشور رسید هدف این پژوهش سنجش درجه توسعه یافتگی درتوزیع جمعیت شهرستانهای استان گیلان جهت پایدارساختن آنها ازلحاظ 2شاخص مختلف توسعه پایدار درابعاداقتصادی زیست محیطی اجتماعی و کالبدی نهادی است بدین منظور جهت دستیابی به این هدف درچارچوب روش توصیفی - تحلیلی ازمنابع اسنادی و بهره گیری ازمدلهای چندمعیاره VIKOR ،AHP استفاده شده است برای ارزیابی سطوح پایداری شهرها تحلیل نابرابری ها ازمدل کمی امتیاز استاندارد شده و سپس شاخصهای موردنظر ازطریق مدل AHP وزن دهی شدند و ازطریق مدل تصمیم گیری چندمعیاره VIKOR 16شهر استان گیلان ازلحاظ پایداری رتبه بندی شدند به منظور بررسی نابرابری شاخصهای موردنظر ازمدل ضریب پراکندگی CV استفاده شد نتایج حاصل ازمدلماتریس استانداردشده نشان میدهد درمجموع شاخصهای تلفیقی ضریب پایداری بین شهرها متفاوت بوده است بطوری که 27درصد شهرها درگروه پایدار 50درصد شهرها درگروه نیمه پایدار و 22 درصد شهرها درگروه ناپایدار قراردارند

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، توزیع جمعیت ، شاخص ، VIKOR ، AHP ، استان گیلان