نگاهی به جدارهای شهری با رویکرد زمینه گرا نمونه موردی:خیابان شهید دربندی(مقصودبیک) تجریش

این روزها با قدم زدن دربعضی خیابان ها باوجود نماهای ازهم گسسته ی بناها که هریک به نوعی کاملا معمارانه و به دنبال سبک خاصی طراحی شده اند میتوان نوعی اشفتگی را درخود حس کرد که برای حس این اشفتگی نیاز به تخصص و مهارت خاصی نیست این آشفتگی ها نتیجه نبود زبانی مشترک بین جداره های شهری است که هریک نه تنها ازنظر سبک معماری شباهت ندارند بلکه کمتر توجهی به اقلیم و مصالح مصرفی درآنها شدها ست این مسیر شاید سبب شود که درچندسال اتی کنترل جداره های شهری را ناممکن شود خیابان شهیددربندی ازجله خیابانهای واقع درشمال تهران است که به علت نزدیکی به یکی ازمراکز شهری ازتردد بالایی برخوردار است ازطرفی هم جواری ساختمان های فرسوده و نوساز به خوبی درآن مشاهده میشود به همین علت میتوان گفت علاوه بر مشکلاتی که بناهای فرسوده ایجادکرده اند هم جواری آنها با بناهای نوساز و مدرن مشکلاتی به مراتب جدی تر به وجود آورده که سبب جدایی فکنی جداره های شهری شده است این مقاله سعی براین است تابامروری مجدد برمبانی نظری نماسازی باتوجه به رویکرد زمینه گرا به بررسی خیابان شهیددربندی پرداخته شود

کلیدواژه ها:

جداره های شهری ، نماسازی ، هویت ، پوسته ی خارجی