بررسی تطبیقی شاخص های موثر بر ارتقا سرزندگی در محلات مسکونی با تاکید بر توسعه پایدار نمونه موردی:شهر جدید گلبهار

شهرهای جدید به دلیل عدم رعایت شاخص های توسعه پایدار با مشکلات کالبدی، اقتصادی، اجتماعی... بسیاری مواجه می باشند . محلات شهری گاهی بدون هیچگونه بار فرهنگی و اجتماعی به حیات خود ادامه می دهند و این امر باعث تشدید بحران هویت وعدم سرزندگی در آنها شده است. باتوجه به اهمیت توسعه شهری پایدار در ادبیات شهرسازی، پرداختن به اصول و معیارهای توسعه سرزندگی در محلات مسکونی به عنوان یکی از شاخص های ضروری توسعه شهر به نظر می رسد. امروزه تأمین نشاط و سرزندگی محلات به یکی از دغدغه های اصلی نظام های مدیریت شهری به ویژه در کشورهای توسعه یافته تبدیل شده است.محله دارای پیشینه ای طولانی در شهرنشینی ایران است . با ورود مدرنیسم در شهرسازی کشور مفهوم محله به تدریج تضعیف شد و هنوز هم جایگاه مناسب خود را به لحاظ عملی در برنامه ریزی و طراحی شهری معاصر کشور نیافته است . هدف از پژوهش حاضر، بررسی شاخص های ارتقا سرزندگی در محلات مسکونی جهت نیل به سرزندگی پایدار شهری و بررسی اینمعیارها در محلات شهر جدید گلبهار می باشد. در این پژوهش از طریق توزیع پرسشنامه و تجزیه تحلیل اطلاعات از روش تحلیل چند متغیره، میزان سرزندگی محدوده مطالعاتی ارزیابی شده و در پایان راهکارها و جداولی معرفی شده که میتواند مبنایی جهت اولویت بندی شاخص ها و ارتقاء آنها در جهت نیل به سرزندگی پایدار درمحدوده مطالعاتی باشد

کلیدواژه ها:

محلات شهری ، توسعه پایدار شهری ، سرزندگی ، شهرهای جدید