تأثیر آپارتماننشینی بر میزان جرائم شهری مطالعه موردی: شهرک نگین اصفهان

امروزه موضوع امنیت شهری، یکی از مسائل مهم در شهرها میباشد. یکی از عوامل مؤثر بر امنیت شهری و روانشناسی محیطی، پیشگیری از جرم و ناهنجاری اجتماعی است. با توجه به مطالعات صورت گرفته، عوامل اجتماعی، جمعیتی، فرهنگی، اقتصادی و کالبدی مانند تراکمجمعیت و ارتفاع و کیفیت فضای شهری در توسعه یا پیشگیری از جرائم شهری و احساس امنیت دارد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تبیین نقش عوامل کالبدی و محیطی در میزان جرائم شهری در شهرک مسکونی نگین شهر اصفهان انجامشده است. روش پژوهش ترکیبی از روشهای توصیفی و تحلیلی است و به منظور تجزیهوتحلیلهای فضایی– مکانی به تحلیل توصیفی دادههای حاصل ازپرسشنامهها در نرمافزارSPSSو آزمون کرنل توسط نرمافزارGIS استفاده میگردد که جرائم ارتکابی مرتبط با موضوع از فروردین 1393 تا اسفند 1393 در محدوده شهرک نگین موردمطالعه قرارگرفته است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد، که با توجه به قرارگیری شهرک نگین در مجاورت دو کانون جرم خیز شهر اصفهان و تراکم بالای ارتفاع و جمعیت، نرخ بزهکاری نیز در این شهرکنسبت به سایر مناطق شهر بالاتر است. از سوی دیگر بالا بودن میزان کاربری مسکونی، کمبود یا نبود برخی کاربریهای موردنیاز شهروندان ازجمله کاربریهای مذهبی، خدماتی، فرهنگی، گذران اوقات فراغت و نیز نبود کاربری انتظامی که نظارت رسمی در این محدوده را بسیار دشوار ساخته است، در توزیع جغرافیایی نوع و میزان جرائم و شکلگیری الگوهای فضایی بزهکاری در این منطقه مؤثر بوده است

کلیدواژه ها:

آپارتمان نشینی ، بلندمرتبه سازی ، امنیت ، جرائم شهری ، شهرک نگین