تاب آوری و انعطاف پذیری شهرها در برابر بلایای طبیعی ایران

امروزه افزایش تاب آوری نسبت به سوانح طبیعی به حوز ه ای مهم و گسترده تبدیل شده است، به طور ی که در حال حاضر از حرکت همزمان و متقابل توسعه ی پایدار و مدیریت سوانح به سمت افزایش تاب آوری بحث می شود. تاب آوری بجای جلوگیری، یا کاهش اثرخسارات و تلفات ناشی از بلایای طبیعی، بر بالا بردن عملکرد یک سیستم در مواجهه با مخاطرات تمرکز می کند. در تحقیق حاضر، محققان به بررسی وضعیت کنونی تاب آوری و انعطاف پذیری شهری در برابر بلایای طبیعی ایران با تاکید بر خطرات زلزله و سیل پرداختند و سپس راه کارهای افزایش تاب آوری و مقاومت شهری در برابر بلایای طبیعی را ارائه دادند. این تحقیق به روش توصیفی و تحلیلی انجام گرفت. یافتههای تحقیق نشان می دهد در زمینه خطر سیل در سال های اخیر برنامه ریزی ها و اقدامات اجرایی موثر و صحیحی جهت کاهش خطرپذیری سیلانجام نگرفته است و میزان تاب آوری نقاط سیل خیز ایران در کمترین میزان می باشد. همچنین مطالعات نشان داد مدیریت بحران در زلزلههای اخیر کشور چندان موفق نبوده است و فقط در سال های اخیر اقداماتی در زمینه مقاوم سازی ساختمان ها، نوسازی بافت های فرسوده و آگاهی و آموزش مردم با سرعت کندی صورت گرفته است. بنابراین، میزان تاب آوری شهرهای ایران در برابر خطر زلزله پایین میباشد. اما می توان با برنامه ریزی ها و قداماتی در زمینه ارزیابی ایمنی زیرساخت ها و نوسازی آنها، آگاهی و آمادگی مردم و مسئولان، تخصیص منابع مالی برای مناطق آسیب پذیر و بافت قدیم شهر، ایجاد گروه های ائتلافی محله محور و غیره، سطح تاب آوری و انعطاف پذیری شهری را در برابر خطرات سیل و زلزله بسیار ارتقا بخشید و میزان آسیب پذیری در برابر بلایای طبیعی را بشدت کاهش داد

کلیدواژه ها:

بلایای طبیعی ، تاب آوری ، انعطاف پذیری ، شهر ، ایران