تفحصی در باب خود روحانی (معنوی) در محیط های داخلی: واکاوی کار هایدگر مبتنی بر تعریف رابطه ی انسان- شی

بیگانگی و بیزاری از جامعه ی معاصر که اغلب به آن اشاره شده، نیاز برای خلق فضاهای مقدسی را که در آنجا افراد می توانند یک تجربه ی روحانی را کشف کنند افزایش داده است. این اشتیاق برای فضای روحانی، ناشی از یک نیاز بنیادین و طولانی انسان ها برای ارتباط با ریشه های خود می باشد. این مقاله استدلال می کند که انسان ها باید به منظور بیان و تجربه ی تقدس،رابطه ی خود با اشیا را تغییر دهند (برای نیازهای مربوطه ی خود)و آن ها را به دلیل ارزش روحانی نهفته بر خلاف اهداف کفرآمیز و لمسی خود تحسین کنند. اصول طراحی مقدس (معنوی)، این رابطه ی انسان –شی را در جرم سکونی روحانی معماری داخلی به عنوان عاملی نشان می دهد که انسان ها از طریق آن می توانند مفهوم فردیت خود را به عنوان مرکزی باز کشف نمایند که با توجه به آن ما می توانیم در راستای هویت خود حرکت کنیم و در نهایت یک اهمیت عمیق تر را به طراحی مقدس می دهد (ارزش نهفته ی آن) که از وجود کفرآمیز ما برتر است.

کلیدواژه ها:

خود روحانی ، رابطه انسان – شی ، هایدگر ، محیط های داخلی