ضرورت و اهمیت بوم گرایی با بررسی نحوه ی شکل گیری معماری کرانه دریای خزر با تاکید بر ابعاد کمی و کیفی معماری بومی متاثر از معماری روستایی

هنر معماری کهن ترین و موثرترین هنرهای بشری به شمار می رود به طوری که میزان پیشرفت و تعالی هر ملت و قومی را می توان براساس معماری آن ارزیابی کرد. هنر معماری در هر سرزمین و منطقه ایی شکل گرفته به نوعی با رسوم و عقاید و باورهای مردمان آن ناحیه آمیخته شده است. همچنین استفاده از مصالح بومی و در دسترس و نیز شرایط اقلیمی وآب و هوای خاص هر ناحیه و الزامات ناشی از آن برای تامین شرایط آسایش ساکنین از عواملی بوده است که بر معماری بومی اثر گذار بوده است. به عبارتی می توان گفت معماری هر ناحیه بازتابی از رسوم، فرهنگ، شرایط اقلیمی و مصالح در آن منطقه می باشد.. اهمیت و ضرورت معماری بر پایه بوم به ویژه در عصر جهانی شدن و تجاری شدن روزافزون که تمایل شدیدی به کسب سود به قیمت قربانی شدن کیفیت دارد، بیش از پیش خواهد گردید. امروزه معماری تنها دانشی برای استفاده منطقی و خلق فضای انسانی یا فعالیتی نمی باشد، بلکه به عنوان یک ابزار برای رسیدن به شهرت و کسب نام در مقیاس جهانی محسوب می شود. در این فرایند که طرح های معماری سعی بر تقلید هنری از شیوه های خاص دارند، زمینه و بافت پیرامون بنا را فراموش نموده و فردیت و هویت جوامع معاصر را با چالش های جدی روبرو ساخته است. در همین راستا، استفاده از ویژگی ها و خصوصیات منحصر به فرد مکان در معماری بومی را می توان بدون شک یکی از راهکارهای عملی هویت بخشی و تعادل فرهنگی به شمار آورد. معماری بومی در منطقه شمال ایران با توجه به شرایط خاص آب و هوایی و فرهنگ خاص این ناحیه که تا حدی متفاوت از سایر نواحی داخلی ایران می باشد در طول زمان معماری ای شکل گرفته است که بر خاسته از فرهنگ برون گرا با ریشه های ایرانی و اسلامی بوده است. این پژوهش به بررسی اصولی از معماری می پردازد که ناخودآگاه یا خود آگاه از فرهنگ مردم بومی کرانه دریای خزر گرفته شده اند و به طور مستقیم بر سبک زندگی آنها تاثیرگذاشته اند و در معماری غالب روستاها و شهرهای این اقلیم قابل مشاهده اند.