نقش توسعه پایدار آب در معماری ایران

اصولا در دوران گذشته طبیعت در نزد اقوام پیشین جایگاه والایی داشته است. بی تردید نقش آب در شکل گیری نخستین زیستگاه های انسان و فرهنگ یکجا نشینی و اصول شکل دهنده توسعه پایدار در خانه و شهرها بسیار تاثیر گذار است. همین تاثیر و همچنین نیازهای زیستی انسان باعث رشد خلاقیت معماران در بکارگیری این عنصر یعنی آب که یکی از عناصر چهارگانه میباشد، در زمینه های هنری و فرهنگی میگردد.درک مفهوم آب در معماری مستلزم درک معماری آب بدان معنا که درک قوانین فیزیکی آب و همچنین احساسات و تاثیری که ما در مقابل آب داریم و تمثیل و ارتباط آب با زندگی انسان هاست. آب توانایی بی نظیری در برانگیختن ذهن انسان دارد و حیات همه انسان ها و همچنین علاقه غریزی نسبت به آب دارند. انسان سنتی بر این باور است که هر آنچه در جهان است نماد و تکراری از نمونه ازلی خود در عالم والا است، بر اساس این باور انسان خود مظهر آفرینش و تجلی حق به شمار می آید و آب روشن ترین سمبل حیات و اشاره ای آشکار به سرچشمه زندگی است.به همین منظور سعی بر این شده است تا در این پژوهش ، نقش کاربردی آب و بررسی جایگاه آب و همچنین نقش آب در معماری ایران پرداخته شود. همچنین به این نکته برسیم که انسان بازگشت به رویکرد طبیعت - معماری دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، آب ، معماری آب ، معماری ایران ، طبیعت و معماری.