اثرات توسعه ناپایدار کشاورزی بر کاهش دبی رودخانه ها مطالعه موردی رودخانه صوفی چای مراغه

امروزه رشد روزافزون جمعیت، موجب نیاز بیشتر بشر به مواد غذایی گردیده که این عامل موجب گسترش تولیدات کشاورزی و تأثیرات سوء بر مقدار و کیفیت منابع آبی شده است . هدف از تحقیق حاضر بررسی روند تغییرات کاربری باغات و تاثیر این روند بر دبی رودخانه می باشد. بدین منظور از تصاویر ماهواره ای لندست 7 و 8 در بازه زمانی2013-2222 استفاده شده است. در این بازه با استخراج کاربری باغات با استفاده از روش پرسپترون چند لایه و بررسی تغییرات آن مشخص شد که در دوره مورد مطالعه، 311 هکتار به این اراضی افزوده شده است. از طرفی دبی رودخانه نیز دارایروند معنی دار در مقیاس ماهانه می باشد. لذا با بررسی دبی حاصل از بارش و افزودن میزان مصرف 311 هکتار اراضی باغات به دبی، 14 درصد به رابطه بین بارش و دبی حاصل از آن در تحلیل کوواریانس افزوده می شود. با توجه به اینکهنظام توسعه پایدار کشاورزی، یک نظام تولیدی است که بر شیوه های مدرن کشاورزی تکیه دارد و با استفاده از این شیوه ها به اقتصادی بودن و بازده تولید نیز توجه دارد، لذا بایست برای تداوم تامین حقابه اهالی منطقه پایین دست حوضه پایین تر از سد علویان و هدر نرفتن تاسیسات مدرن و نیمه مدرن در این منطقه ، از توسعه ناپایدار و خارج از برنامه باغات در بالا دست حوضه ها جلوگیری به عمل آید.

کلیدواژه ها:

کاربری باغ ، روش پرسپترون چند لایه ، روند ، تحلیل کوواریانس ، توسعه پایدار