تغییرات اقلیمی؛ پیش بینی، کاهش و سازگاری

تغییرات اقلیمی به معنای تغییرات آماری معنی دار در میانگین طولانی مدت (یک دهه یا بیش تر) وضعیت اقلیمی یک منطقه میباشد. عوامل مختلفی بر روی تغییرات اقلیمی تأثیر گذار است اما انتشارگازهای گلخانه ای به ویژه گازهای گلخانه ای اصلیCO و 2 N2O و CO2 عامل اصلی مؤثر بر تغییرات اقلیمی میباشد. دمای کره زمین در طول قرن بیستم به طور میانگین 0.6 درجه سانتی گراد افزایش یافته است. تغییرات اقلیمی با تأثیر گذاری بر بخش های مختلف به یک تهدید زیست محیطی و نگرانی جهانی تبدیل شده است. در کشور ایران با توجه به کم بودن میزان بارش و کمیابی منابع آب و وجود بخش های بیابانی وسیع تغییرات اقلیمی اهمیت بیش تری پیدا میکند. امروزه برای بررسی و پیش بینی تغییرات اقلیمی از مدل های اقلیمی مختلفی استفاده میشود. عدم قطعیت این مدل ها و تناسب آن ها با منطقه مورد مطالعه در دقت این پیش بینی ها تأثیر زیادی دارد. جامعه جهانی در رویارویی با اثرات تغییرات اقلیم دو راهکار اصلی کاهش و انطباق را اتخاذ نموده است. در این مقاله مروری بر مباحث مطرح در زمینه پیش بینی، کاهش و سازگاری صورت گرفته است. بررسی این مباحث نشان میدهد که میزان قطعیت مدل های اقلیمی و همگام نمودن فعالیت های کاهش و سازگاری از مهم ترین مسائل مطرح در علوم اقلیمی میباشد. هم چنین میزان تغییرات دما و بارش، دو پارامتر اصلی اقلیمی در ایران نشان دهنده افزایش تغییرات اقلیمی و ضرورت انجام پژوهش ها و فعالیت های مؤثر در زمینه کاهش و انطباق با تغییرات اقلیمی میباشد.

کلیدواژه ها:

تغییرات اقلیمی ، حساسیت اقلیمی ، سازگاری ، کاهش ، مدل های اقلیمی